Ćwiczenia relaksacyjne dla dzieci i młodzieży

Głównym celem technik relaksacyjnych jest wprowadzenie w stan odprężenia i dobrego samopoczucia fizycznego oraz psychicznego. Relaks jest jednym ze sposobów na łagodzenie napięcia emocjonalnego i stresu – zjawisk obecnych w życiu codziennym, także u dzieci i młodzieży. Trening relaksacyjny wzmacnia koncentrację uwagi, rozwija wyobraźnię, redukuje lęki i agresję, poprawia relacje w grupie. Istnieje kilka rodzajów ćwiczeń, które pozwolą na mentalny odpoczynek zarówno dzieci, jak i młodzieży. Śmiało można także techniki wykorzystywane u dorosłych zastosować u dzieci. Dobrym rozwiązaniem będzie także wykonywanie ćwiczeń relaksacyjnych wspólnie z najmłodszymi. Sprzyja to zwiększeniu dokładności ćwiczeń, czyniąc trening bardziej efektywnym i przynoszącym wymierne korzyści.

Bardzo dobrym ćwiczeniem relaksacyjnym są prawidłowo wykonywane techniki oddechowe. Przykładem jest modyfikacja ćwiczenia regulacji oddechu u dorosłych, gdyż polega na naprzemiennym wdechu i wydechu, jednak dziecko powinno je powtórzyć około 5 razy. Metodę tę można urozmaicić. Polega to na tym, że dziecko sadzamy na fotelu (około 2 metry od świecy), zapalamy świecę i mówimy dziecku, aby wciągnęło powietrze przez nos, napełniając brzuch, i wydmuchało je celem zdmuchnięcia świecy. Sukcesywnie należy przesuwać dziecko do przodu do momentu, aż zdmuchnie świecę. Jest to skuteczne ćwiczenie relaksacyjne dla dzieci, które uczy głębokiego oddechu.

Aby zachęcić dziecko do wykonywania ćwiczeń relaksacyjnych, można także zastosować technikę puszczania baniek mydlanych. Pozwala to na wykonywanie przez dziecko oddechów zarówno długich, jak i krótkich. Zabawę można urozmaicić poprzez wizualizację kształtów baniek i kojarzenie ich z różnymi, niestandardowymi postaciami.

PRZYKŁADOWE TEKSTY SŁUŻĄCE DO WPROWADZANIA DZIECI I MŁODZIEŻY W STAN RELAKSU

PSZCZOŁA SŁODUSZKA

Posłuchajcie bajki o pszczole Słoduszce. Postarajcie się przeżyć to, co ona. „Było lato, słońce mocno grzało. Pachniały kwiaty. Słoduszka od rana zbierała z kwiatów słodki nektar. Musiała bardzo szybko poruszać skrzydełkami. Poczuła zmęczenie. Ile to jeszcze kwiatów muszę odwiedzić? Zaczęła liczyć: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10. Słoduszce zaczął się plątać język, położyła się wygodnie na dużym liściu, rozluźniła zmęczone nóżki i łapki, zamknęła oczy. Jej brzuszek zaczął spokojnie oddychać. Jak mi dobrze. Moja prawa łapka staje się coraz cięższa, nie chce mi się jej podnieść. Moja lewa łapka staje się leniwa, nie chce mi się jej podnieść. Tylko mój brzuch równiutko, spokojnie oddycha. Prawa noga z przyczepionym woreczkiem miodu staje się ciężka, coraz cięższa i cięższa. Lewa noga, też z woreczkiem miodu staje się ciężka. Nie chce mi się jej podnieść. Głowa jest tak wygodnie ułożona. Jestem spokojna, słyszę spokojną muzykę. Czuję jak słońce ogrzewa moje nogi i łapki. Jest mi coraz cieplej. Jestem spokojna. Czuję się bezpiecznie. Ogarnia mnie senność. Zasypiam, zasypiam, zasypiam”.

Adaptacja treningu autogennego Schultza

MOTYL

Zapraszam was do w podróż do krainy fantazji, w czasie której spotkacie pewne zwierzę. Zwierzę to rodzi się jakby dwukrotnie. Za każdym razem wygląda inaczej. Kiedy rodzi się po raz drugi, wtedy może żeglować w powietrzu na swoich przepięknych skrzydłach. Często podziwiamy wspaniałe kolory i wzory na jego skrzydłach. Nie zdradzajcie, o jakim zwierzęciu mówię. Usiądźcie spokojnie, zamknijcie oczy. Oddychajcie głęboko i spokojnie. Wyobraźcie sobie, że każdy z was jest zmęczoną małą gąsienicą. Leżycie spokojnie i cicho, otulenie mnóstwem cienkich jedwabnych nitek – jak pod chroniącą was kołdrą. Podczas gdy śpicie, wasze ciało rośnie. Wkrótce nadejdzie czas kiedy wyjdziecie ze swojej bezpiecznej otoczki jako motyle. Na wiosnę obudzicie się ze swojego snu i zobaczycie, jak przez kokon przebija kolorowe światło słońca. Światło to jest piękne i ciepłe. Macie ochotę opuścić ciemności swojego kokonu. Wyobraźcie sobie, jak kokon otwiera się z jednego końca. Bardzo powoli wychodzicie z kokonu, w którym tak długo byliście. Każdy jest teraz przepięknym motylem. Siadacie i rozpościeracie swoje skrzydła. Robicie to bardzo, bardzo powoli, ponieważ skrzydła są jeszcze wilgotne i muszą wyschnąć. Rozpościeracie skrzydła i zauważacie, że są lśniące, kolorowe i mają piękne wzorki. Czujecie siłę w swoich małych skrzydłach i chcecie sprawdzić, jak można dzięki nim latać. Zaczynacie swój pierwszy lot. Zauważacie, że możecie sterować lotem. Upajacie się uczuciem, że możecie poruszać skrzydłami. Lecicie w ciepłym słońcu. Wyglądacie jak latający kwiat. Dokąd polecicie? (1 minuta).Teraz wiecie, że możecie polegać na swoich pięknych skrzydłach. Wylądujcie gdzieś na ziemi i otulcie się skrzydłami, jak płaszczem. Przybieżcie teraz swoją ludzką postać. Zachowajcie w pamięci lekkość i piękno swojego lotu. Przeciągnijcie się, otwórzcie oczy i bądźcie znowu tutaj – orzeźwieni i pełni energii.

K. Vopel, Latający dywan. Łatwiejsza nauka dzięki odprężeniu. Ćwiczenia dla dzieci od 6 do 12 roku życia, tom I

 https://pedagogika-specjalna.edu.pl/terapia-pedagogiczna/relaksacja-dla-dzieci-mlodziezy/

https://www.medonet.pl/zdrowie,cwiczenia-relaksacyjne---cwiczenia-dla-doroslych--cwiczenia-dla-dzieci,artykul,1730301.html